بسم الله
در تاریخمان که می‌نگریم کتابخانه‌هایی چون گندی شاپور که بزرگترین کتابخانه‌ی دنیای باستان به شمار آورده شده،کتابخانه‌ی صاحب بن عباد در ری که هفده هزار جلد کتاب داشته است،کتابخانه‌ی عضدالدوله دیلمی در شیراز ،کتابخانه نوح بن منصور سامانی که ابن سینا مدتها در این کتابخانه به مطالعه می‌پرداخت و یا کتابخانه‌ی خواجه نصیرالدین طوسی در مراغه که بیش از ۴۰۰هزار جلد کتاب و نسخه خطی در ان وجود داشت و... را میبینیم.
و وقتی به کلام و عمل بزرگانمان نگاهی می‌اندازیم نیز،این توجه به کتاب را میبینیم.
شاید اگر اهمیت به دانش و کتاب چنین سابقه‌ای در بین ایرانیان یا مسلمانان نداشت،میتوانستیم خالی بودن کتابخانه‌های عمومیمان را به تازگیِ آن نسبت دهیم!
اما چرا با وجود اینها،کتابخانه‌های عمومی ما مملو از جمعیت کتابخوان و نیروی فعال کشورمان نیست!
چرا کشورهای دیگر از ما پیشی گرفتند،فنلاندیها ملتی عاشق کتابخانه ها لقب میگیرند(در سال ۲۰۱۶ نزدیک دو میلیون نفر از پنج و نیم میلیون شهروند این کشور از کاربران کتابخانه‌ها اعلام شده‌اند)،هندیها با ۱ساعت و ۵۲ دقیقه مطالعه در روز در صدر جدول سرانه مطالعه جهان قرار گرفته‌اند و هنوز سرانه مطالعه ما بین اعداد ۱۲تا۱۸ دقیقه میچرخد!
فرهنگ کتاب و کتابخوانی نیاز به #تغییر دارد،تغییری که بنظر شروع آن باید از #خانواده‌ها و از سنین کمتر باشد؛چرا که در اطراف میبینیم بسیاری از قشرهای دانشگاهی را که با کتاب مانوس نیستند و هنوز نیازی به مطالعه در خود نمی‌بینند.
راه طولانی برای کتابخوان کردن جامعه‌ای که به تلویزیون و اطلاعات سطحی حاصل از فضاهای مجازی عادت کرده‌اند؛ پیش رو داریم و این کار همتی بلند و تلاش دسته‌جمعی می‌طلبد.
