#برشی_از_کتاب
دخترانه‌های درِ گوشی
حرفهای سخنران جشن جدیدالورودها یادش افتاد:
"دانشجوی ترم اول اگر مهارت بندگی یاد بگیرد مهارت زندگی رو حتما یاد میگیره. اگه روزی نمره‌ای از استاد می‌گیرید از نمره‌ای که از خدا می‌گیرید بیشتر اهمیت داشت، راه رو گم کردید.
#آزادی_معنوی
#شهید_مطهری
✅ #روزه_گیر_واقعی چه کسانی هستند؟
🔸اگر #ماه_رمضان گذشت و تمام شد و حظّ ما در ماه رمضان فقط این بود که یک ماه یک #گرسنگی هایی و یک #تشنگی هایی کشیدیم، یک بدحالی پیدا کردیم و در نتیجه این بدحالی قدرت ما برای کار کردن کمتر شد و بعد آمدیم #روزه_را_متهم_کردیم که روزه هم شد کار در دنیا؟!
🔹آن که محصل و #دانشجوست گفت من در تمام این ماه رمضان قدرت درس خواندنم کم شد و آن که اهل کار دیگری است گفت قدرت فلان کار من کم شد، پس روزه چیز بدی است، این علامت قبول نشدن روزه ماست؛ در صورتی که اگر انسان در ماه رمضان #روزه_گیر_واقعی باشد، اگر واقعا به خود گرسنگی بدهد (سه وعده غذا را به دو وعده تبدیل کند) احساس میکند که هم نیروی بدنی اش بر کار افزایش پیدا کرده و هم نیروی روحی‌اش برای کار خیر و تسلط بر نفس. #این_حداقل_عبادت_است.
📝 شهید مطهری؛ آزادی معنوی، صفحه ۵۰ (با تلخیص)
ارسالی از خانم تنهایی_دانشکده توانبخشی
✅ از قطار #رمضان جا نمانیم!
🔸 استاد علی صفایی حائری
انسان می‌بیند رمضان دارد میرود؛ مثل قطاری که آخرین واگنش رسیده است و ما هم در راهی مانده‌ایم که حتی امید معجزه‌ای در آن نیست. اگر سوار نشویم، تنهایی است!
من یادم نمی‌رود که یک احساس عجیبی از حرکت ماشین‌ها یا قطارها از کودکی در ما بود؛ چون شنیده بودیم که اگر به قطار دیر برسیم، میرود، بعد هم مشکلاتی پیش می‌آید. آنقدر رفتنِ قطار رنجمان می‌داد که ما حتی از قطار پایین نمی‌آمدیم، گاهی هم که پایین می‌آمدیم خیلی فاصله نمی‌گرفتیم. گاهی هم فکر می‌کردیم که اگر قطار رفت به کجای آن بچسبیم!
حال که قطار رمضان، لحظه‌ها و روزها و شب‌هایش دارد می‌گذرد، ما اگر جا ماندیم و نرسیدیم، محرومیم و ملعونیم...
📚 بهار رویش، ص 127
🌿 @einsad
من که در زمان طوفان نوح فراموشت نکردم، آن‌جا در وجود جدّ جدّت نجاتت دادم. آن روز تو را هلاکت نکردم و در آغوشت گرفتم. حالا امروز کجا رهایت می‌کنم! خودم با دست خودم خلقت کردم، ...
